Turmi - Jinka

Po drodze zatrzymujemy się w Key Afar, gdzie do obiadu mamy owoce prosto z drzewa mangowca. Messai w końcu załatwia nam chat (w Jemenie znany jako khat) - żujemy sobie listki, popijając wodą. Trochę daje kopa, człowiek robi się aktywny, pobudzony, uśmiechnięty. Szkoda że tam szybko puszcza :)
Wjeżdżamy do Jinka - przekomiczne miejsce, gdzie główne klepisko miasta (aka główna ulica) pełniła zarazem funkcję lądowiska samolotów. Aktualnie ulica jest rozorana, więc i lotniska nie ma, podobno rząd ma ambicję obasfaltować całe miasto. Zajmie im to parę lat, to jest pewne. Pada sieć komórkowa zarówno komórka lokalna jak i polska milczą. Blackout trwa półtora dnia.
Poszliśmy zwiedzić lokalną podstawówkę, dwóch młodych nas pooprowadzało (przy czym jeden potem kwękał że chce skórzane buty za 300br, zresztą kwota taka nas często potem prześladuje jako typowa zdzierska stawka od turysty). Szkoła stoi tam od 1950, więc chyba jest starsza niż samo miasto :) Na studni w szkole wyryte imię sponsora, chyba jakiegoś angola. Jeśli ktoś chce postawić sobie pomnik, to to chyba najlepszy ze sposobów jaki dotychczas widziałem.
Wieczorem nieco kłótni o nie działający prysznic, mały discount w cenie hotelu ( i tak faranji - biali, płacą 2x ceny etiopczyków). Wieczorem urwaniem chmury z małym huraganem, nieźle się wystrzaszyliśmy że zaraz hotel zmiecie. Obyło się jedynie kapaniem deszczówki na głowę. Ciekawe, czy tak tutaj wygląda pora deszczowa.
Kolacja – tibs z indżerą, mnie injera podpasowała, stałem się jej fanem, pewnie długo jeszcze nie będzie okazji jej pojeść. Słyszałem, że gdzieś w wawie ktoś widział lokal z kuchnią etiopską

Komentarze (0)